حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 شهریور 1396, 23:13
وی میرزا نورالدین محمد حسین بن میرزا حسنعلی بر میرزا محمد صادف بن میرزا حسنعلی بن میرزا ابوطالب بن میرزا محمد تقی الماسی (رحمه الله) است.
میرزا محمد تقی الماسی در (۱۲۱۴ ج ۲ ش۲۰۰۴) گذشت.
فرزندش میرزا ابوطالب دختر میرحسیب احمدابادی را داشته و مادر این دختر که زن میر حسیب باشد دختر اقارضی بن ملامحمد نصیرالدین بن ملاعبدالله بن ملامحمد تقی مجلسی بوده و ميرزا ابوطالب از این دختر فرزند خود میرزا حسنعلی معروف به آقا میرزا را بهم رسانیده. و این میرزا حسنعلی را در ملحقات «تذکرة القبور» چاپی (ص۲۱۰) میرزا حسینعلی و وفاتش را در سنه ۱۲۲۷ و قبرش را در صحن تکیه خوانساریها نوشته. و نيز ميرزا ابوطالب دختری از این دختر میرحسیب داشته که وی زوجه میرزا حیدرعلى مجلسی (۱۲۱۴ ج ۲ ش۲۰۰۴) بوده. و یکی دیگر از زنان میرزا ابوطالب مرقوم زنی بوده که مادر او دختر میرزا جعفربن ملامحمد باقر مجلسی بوده و از او پسری بنام میرزا محمد حسین و دختری بهم رسانیده و میرزا محمد صادق فرزند این میرزا حسنعلی دخترعمش این میرزامحمد حسین بن میرزا ابوطالب را داشته، چونكه میرزا محمد حسين مرقوم از زوجه خود که دخترعمش میرزا ابوالقاسم بوده. سه پسر و چهار دختر داشته که یکی از دختران همین زوجه میرزا محمد صادق و دیگری زوجه میرزا محمدحسین نواده مرحوم آقا حسین خوانساری بوده و از او هم اولادی بهم رسیده.
و يهرحال، میرزا نورالدین صاحب این عنوان از شعرا و اهل وعظ و منبر در اصفهان بود، و بطوری که از کتاب «تاریخ جرائد و مجلات ایران 1: 295» برمی‌اید او در این سال در اصفهان متولد شده میرزاحسنعلی پدر صاحب عنوان پیرامون هفتاد منقبت از مناقب حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیهماالسلام) که در کتاب «خصال» شیخ صدوق (ره) روایت شده با شمه‌ئی از مصائب معصومین (علیهم السلام) کتاب مبسوطی بنام «منتخب المناقب فی فضایل علی بن ابیطالب» بفارسی تالیف نموده که نسخه اصل آن بخط کاتب «سید هاشم موسوی» و تصحیح و تکمیل شخص مؤلف در ۲۹۵ ورق رحلی این در کتابخانه را قم سطور است و در پایان کتاب تاریخ ختم تاليف را که مقارن با ولادت صاحب عنوان بوده مؤلف چنین نوشته است : «وقد اتفق الفراغ من تاليف هذا الكتاب المستطلاب فى العشر الاول من شهر ذى القعدة الحرام من شهور سنة اربع وسبعين ومائتين و الف، وقد طابق اختتام هذا الكتاب مع ولادة ولدی العزیز نورالدین محمد حسین (طول الله عمره) وکان ولاد ته فی وقت زوال يوم الجمعة السابع والعشرين من شهرذى القعدة الحرام المز بور، ومن حسن الاتفاق مادة التاريخين : «تولد نورالدین محمد حسین مبارک» الخ. که معلوم میشود ولادت صاحب ترجمه بهنگام ظهر روز جمعه ۲۷ ذی‌القعده بوده است. این نسخه «منتخب المناقب» و نسخه «رساله غدیر یه» میرزا محمدتقی الماسی از کتبی است که مرحوم میرزا مجدالدین نصیری امینی در حدود پنجاه سال قبل از خاندان الماسی خریداری کرده و پس از فوت آن مرحوم بدست اینجانب رسید. م.) و سال‌ها در محله شمس اباد سکونت داشت، و در اشعار تخلص چهره می‌نمود و مردی خوش محاوره و خوش محضر بود، و در مدرسه شمس اباد که از بناهای جدش میرزا محمد تقی الماسی بود امامت جماعت داشت، و چندین کتاب تالیف کرد: اول «روزنامه انجمن بلدیه». دویم «رساله‌ئی در توحید». سیم «تاریخ فهرست ملل». چهارم «رساله‌ئی در هیئت و نجوم ». پنجم «کتابی در اخلاق». ششم «نثر هزل». هفتم اشعار بسیار که تا کنون جمع نشده، و علاوه بر فضائل فوق انواع خطوط را از نسخ و رقاع و شکسته و نستعلیق خوب مینوشت و در تذهیب و نقاشی و کاریکاتور و اوردن نقشه‌های بدیع بواسطه ناخن بروی کاغذ کمال مهارت را داشت. و بالاخره، در یک ساعت گذشته از شب دوشنبه نیمه ماه رمضان المبارک و سنه ۱۳۴۷ هزار و سیصد و چهل و هفت - مطابق ۶ اسفند ماه باستانی- وفات کرد و در تخت پولاد در تکیه خوانساریها دفن شد.
این ماده تاریخ علاوه بر اینکه یك عدد زیاد است از طبع غراء استاد شعراء اصفهان در عصر خود مرحوم سینا این بحر نامطبوع غیریب است.
و بهرحال، میرزا نورالدین فرزندانی بنام میرزا جلال الدین و جمال الدین و کمال الدين و ضیاء الدین و یک دختر داشته، جلال الدین وفات کرده و کمال الدین و جمال الدین هر دو اهل فضل و شاعرى را از پدر بارث برده‌اند و در وزارت فرهنگ کار می‌کنند، و ضیاء الدین عضو دفتری بنگاه راه اهن است (از فرزندان یاد شده صاحب عنوان در تاریخ طبع این اوراق کسی باقی نیست. م.)
سنه ۱۲۷۵ قمری مطابق سنه ۱۲۳۷ شمسی
۱۴ شنبه غره محرم الحرام (...) اسد ماه برجی