حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 22:18
وی فرزند شیخ اسمعیل بن علی بن معصوم قزوینی است. شیخ اسمعیل از علماء قزوین بوده و در سنه 1327 وفات نموده و در کربلا پهلوی مسجد حاجی سید کاظم رشتی دفن است.
فرزندش حاجی شیخ عباس علی عالمی بلند پایه و واعظی پرمایه و در منبر فصیح البیان و طلیق اللسان و بالاخره از معاریف رجال این زمان بود.
حاجی شیخ عباسعلی در عصر چهارشنبه بیست و چهارم ماه ذی الحجة الحرام این سال مطابق (...) سرطان ماه برجی ـ در محله شیخ آباد که جزو محلة قوی میدان قزوین است از بطن خدیجه دختر حاج اشور شیدستانی ـ که دیهی است در سه فرسنگی شمال غربی قزوین ـ متولد شده، و پس از تحصیل انواع علوم معقول و منقول خدمت مرحوم حاجی ملا سلطانعلی گنابدی رسیده سرسپرد و داخل سلسلة صوفیه شد، و بعد از وفات او به طوری که در «نابغه علم و عرفان : 302» نوشته خدمت فرزندش حاج ملا علی نور علیشاه تجدید عهد نمود، و در 26 ع 2 سنه 1328 از طرف وی لقب منصور علی یافته و بهدایت و ارشاد مأمور گردید، و بعد از وفات او خدمت فرزندش حاج ملا محمد حسن تجدید عهد نمود و بر مأذونیت خود در ارشاد و هدایت باقی ماند، تا پس از چند سال در سنه 1344 ـ چنانکه در «فهرست کتابخانة رضویه 4: 278» فرموده ـ از آن طریقه برگشت و معتقد آذر کیوان پارسی شده و لقب خود را کیوان نهاد، از این جهت در 6 ج 1 سنه 1345 ـ چنانکه در صفحة مذکورة «نابغه» فرموده ـ ز خدمت مذکوره معاف گردید!
و در این اواخر شهرتش کلمه کیوان افتاد و کتب چندی در علوم عدیده و فنون متفرقه تألیف کرده، از آن جمله: کتاب «حج نامه» در فلسفة حج مسلمین و کتاب «شهیدیه» در وقایع شهادت حاج ملا سلطانعلی چنان که در «نابغة علم و عرفان: 67» نوشته.
و بعد از آن که چندین سال در شهر‌های مختلف ایران ساکن و صاحب ازدواج و اولاد عدیده گردید، آخر ترک همه را گفته و در تهران متوطن و مقیم گردید، و بالاخره در ماه شعبان سنه 1358 هزار و سیصد و پنجاه هشت چنان که در صحه مذکوره «نابغه» فرموده ـ مطابق (عقرب ـ قوس) ماه برجی ـ در گیلان و تنکابن وفات کرد.
و یکی از فرزندان او محمد منصور زاده بوده که در «روزنامه اطلاعات. س 29ش 8531 ـ 26/8/33» اعلان مجلس فاتحة او نوشته شده.
در «ماهنامه وحید . س 7» در چند شماره شرح احوال او نوشته شده و از آن جمله در شماره 12 (که شماره مسلسل 84 باشد) و بالاخره وفات او را در روز نوزدهم شعبان سال 1357 در بیمارستان امریکائی رشت و قبرش را در گورستان سلیمان داراب نزدیک رشت نوشته.