حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
18 اردیبهشت 1396, 8:37
وی فرزند حمزة بن هادی بن یحیی بن محمد قاضی دوار صنعانی، و از اهل علم و ادب و شعر و طب بوده و مخصوصاً در علوم فلك و نجوم و حساب و حکمت و ریاضیات عالیه تبرزی تمام داشته و استخراج احکام مینموده و کتب بسیاری در طب و حساب بخط خویش نوشته و خود نیز چندین کتاب به نظم و نثر تاليف فرموده: اول كتاب (بلغة المقتات) در علم اوقات. دویم کتاب (معدن الجواهر) در اخراج ضمائر در حدود دو جزء. سیم کتاب (المهدویه) که بنام امام مهدي عبدالله بن احمد متوکل که در آخر آن در اظهار عدم اعتقاد خود بتاثیر نجوم چنین فرمود:
وسميتها بالمهدوية کونها برسم امام العصر دام له العلا
مع العلم و الاقرار لله وحده بعلم علوم الغيب علما مفصلا
ولكنه ظن وعلم بحد سنا يدل على المظنون ظناً مخيلا
و ان اعتقادى أن ربی قاًدر علی فعل ما یختار ان شا و ان بلا
و هم این دو شعر از اوست که در توریت بنام و لقب خود گفته:
و مذ أشرقت بالعلم كالشمس أنوارى صعدت علی الافلاک (قاض. کذا) و (دواری)
ولی قلم فی العلم جل صفاته یدل علی ماکان من حکمة الباری