حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 23:21
رحما نعلیصاحب در «تذکرة علمای هند، ملقب به تحفةالفضلاء فی ترام الکملا: 164 ط لکهنو 1332 ق» گوید: «مولوی فضل حق خیر آبادی عمری حنفی ماتریدی چشتی، در سال 1212 هـ. ولادت یافته شاگرد پدر خود م ولوی فضل امام است، حدیث از مولانا عبدالقادر هلوی مانند کرده، و «قرآن مجید» در چهار ماه یاد گرفته و فراغ علمی بعمر سیزده سالگی حاصل نمود ... نظمش زائد بر چهار هزار أشعار خواهد بود ... بسال 1264 هـ مولف هیچمدان بمقام لکنهو بخدمتش رسیده ... تألیفات رائقه دارد و انگریزان او را بزمانه فساد هند قید کرده بجزیره رنگون فرستادند، همدر آنجا بتاریخ دوازدهم صفر سلا 1278 هـ وفات یافته انتهی، و مخفی نماند که مرحوم مشار در مأخذ مزبور گوید که دو تألیف از صاحب عنوان در گانپور بطبع رسیده 1ـ «امتناع النظر» در 336 صفحه 2ـ «الهدیة السعدیة فی الحکمة الطبیعیة» و در هامش آن «التحفة العلیه» در 339 و 27 صفحه که هر دو کتاب باندازه وزیری و چاپ سنگی میباشد.
ایضاً ناگفته نماند که شرح حال صاحب عنوان در «نزهة لاخواطر و بهجة المسامع و النواظر 7: 374 ـ 377» نیز با ذکر چند قطعه شعر عربی از او آمده و مؤلف آن کتاب با اعتراف بمقام شامخ علمی او نکوهش فراوانی هم از او بعلت ارتکاب منکراتش نموده، و نیز از کتاب «نزهه» مستفاد میشود که آنچه مرحوم مشار آنرا «امتناع النظرا» نامیده صواب «امتناع النظیرـ نظیر النبی صلی الله علیه و آله» است، وهم در آنجا از جمله تألیفات این شخص «حاشیة علی «الافق المبین» للسید باقر داماد» را ذکر کرده و ضمناً توضیح داده است که این شخص اصلا در زی امراء بوده نه علماء والله العاصم. م . عنی عنه.وفات