حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
16 اسفند 1396, 4:49
صاحب مآثر میفرماید که این خانواده در ایران بسیار بزرگ است علم و عمل و فضل و تقوی و قبول عامّه و ریاست تامّه هیچ وقت از این سلسله مسلوب نیفتاده بنای اعلای ایشان میر عبدالواسع خاتون آبادی رضوان الله علیه یا مجلسی اوّل معاصرت بلکه معاشرت داشته و فرزند بزرگوارش میر محمد صالح که فقیهی فحل و دریای علم و فضل بود به مصاهرت علامه مجلسی ثانی نائل شد و به اشارت مجلسی علیه الرّحمه استبصار را از کتب اربعه شرح کرد و شرح علامه مشار الیه را بر کافی تکمیل فرمود،. کتاب حدائق المقرّبین که در کشف از حقایق احوال ملائکه و انبیآء و ائمّه و سفراء و سادات و علماء میباشد از اجلّه آثار و تصنیفات اوست و خلف بزرگوارش میر محمد حسین سبط علامه مجلسی در فقه و حدیث و تفسیر و حسن خطّ یگانه زمانه بود تصانیف بدیع پرداخته و علماء عصر را به اجازت نواخته است.
از جملهی اجازه کبیرهی وی که به شیخ زین الدین خوانساری داده و نام آن را مناقب الفضلاء نهاده از نفایس آثار آن روزگار است و آن اجازه را مقارن محاصرهی اصفهان در فتنهی افغان به قریهی خواتون آباد از ناحیهی جی ختم فرموده و از آن سانحهی عظمی نیز شرحی موحش در طیّ سخن درج نموده.
و منصب جلیل امامت جمعه دارالخلافه از این دودمان کرامت نشان نخست از جانب خاقان مغفور به میر محمد مهدی مبرور تفویض رفت و چون او در گذشت حسب الارث و الاستحقاق با خداوند این عنوان که اوحد آفاق بود انتقال یافت ریاست عظمی و بسط ید و نفاذ امر و رواج حکم او را از ابناء عصر احدی نداشت و تمام عمر عزیز در نشر احکام و قضاء حوائج و حفظ حدود و حراست اسلام گذشت. درجهی اجتهاد و علوّ مقام فقاهت و تفصیل اساتید و اجازات و سایر مراتب علمیّه وی در نامهی دانشوران ناصری به شرح مسطور است.
مضجع مقدس این بزرگوار در داخلهی دارالخلافه ناصره در بین در بَین عتیق ئ جدید حضرت عبدالعظیم مزار و مدفن مسلمانان است و مطاف ملائکه آسمان نوّرالله مرقده و شرّف مشهده.
حاجّ میرزا هاشم مشهدی ولد ارشد مرحوم حاجّ میرزا هدایت الله ابن الشّهید میرزا محمد مهدی
صاحب مآثر میفرماید که در علم و ریاست مقامی سامی داشت.
و در سال یک هزار و دویست و شصت و نه در گذشت و به قرب مزار پدرش در حرم محترم مدفون گشت. انتهی.