حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:33
صاحب تجلی گوید: که آن یکی از علماء گرانمایه شهر جونپور بود استعداد علمی از والد خود بهمرسانید، و جمیع علوم را نیکو می‌دانست و مراحل علوم عقلی و نقلی باحسن الطریق پیموده دمی که پدرش جادة آخرت یافت بر خدمت افتاء جونپور مأمور شد و قدم بر سجادة موروثی نهاد، و متاع عمر گرانبها را بدرس و تدریس بسر کرده نام نیکو گذاشت
اکثر طلباء اعلام از ایشان کسب علوم برچیدند و سرمایة افتخار اندوختند.
سال وفات دریافت نشد، خوابگاهش به جونپور مفتی محله انتهی.
صاحب تجلی نور می‌نویسد که او از سر آمد ملایان جونپور و از مشاهیر دانشمندان وقت بوده در آغاز حال چندی از جدّ خود استفاده نموده، چون او در گذشت از بسیاری خرمنهای علوم دانه‌ها برچیدند و خدمت اکثری از افاضل دوران یافت و باندک زمانه از ابتداء تا بانتهاء رسانید، جعله علوم متعارفه نیکو می‌دانست و همه جا را درس می‌داد الا در فقه و اصول تبحر تام داشت باین خاطر بآلودوچه افقه الفقهاء موسوم بود از بسکه فقر و توکل بی انتهاء بود گاهی از طمع دنیاوی دامن خاطر نآلود، همه نمایش عمر را بدرس و تدریس علوم و تزکیه نفس داد طبع سخنوری هم درست داشت شاعر آرای هند و موجد اندازه‌های دل پسند بود گاهگاهی لولوئی آبدار بسلک نظم نیز کشید.
در سال یکهزار و یکصد و هشاد و سه هجری بتاریخ هفدهم ماه ربیع الثانی از آشوبگاه گیتی بر کناره شد، و در شهر فیض آباد بباغ قاضی غلام مصفی مدفن یافت افضل الفضلاء میر محمد عسکری از این ماده تاریخ یافتند، تاریخ: انتهی
چون مولوی معنوی آن راجی النجاة رفت از جهان بکوی که رونق ز علم رفت.