حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:31
صاحب تجلی میآرد که او تحصیل علوم من اوله الی آخره از عم خود مفتی سید مبارک کرده و در اندک زمانه زهدة فضلا را مدققین و تاج علماء محققین گشت شهرة فضیلتش سر بر آسمان میسود ستوده اطوار آرمیده دوران در مقام تقوی مرد بلند پایه و در سامان طاعت صاحب سرمایه بود جز درس و تدریس و ذکر آلهی هرگز بمشاغل دنیوی آلوده نشد، دلش از کار دنیا برخاسته و همواره برساختگی انجام میل کرده چون شعلة آوازش آتش زن خرمنهای عصر و غلغلة فضیلتش شور افکن انجمنهای ایام شد، عالمگیر پادشاه دهلی بکمال آرزومندی بخود خواست و اکثر شقها در طلب نوشت جوابش جز انگار دیگر نیافت بالآخر مصاحب خویش را فرستاد، و بهزار سماجت و باظهار بسیاری تمنّای شهریاری راضی نموده، ملا محمد حفیظ وقتی که داخل شهر دهلی گشت حسب اتّفاق یک مرده پان خورده و روخنده در نهر علی مردانخان افتاده بود، فقیری آزاد مشرب باپکی ملا بدست گرفته بجانب مرده اشاره نمود و این شعر خواند:
عیش دنیا را بقائی نیست دیدی غنچه را یک تبسم کرد آخر در پریشانی گذشت
ملا چون این شنید از خویش رفت و روی پالکی بسوی جونپور بگردانید هرگز منّت و الحال آرزومندان نشنید و به جونپور آمد تا زیست گوشه نشین توکل بود
و انجام کار بروز جمعه بیست و دویم شوال در سال 1128 یکهزار و یکصد و بیست و هشت هجری از دار فنا به خلوتکدة شهر خموشان شتافت و پیوند زمین جونپور گشت، قبرش پخته، و اولادش در مفتی محله موجود کأن خادم الفقرآئ مادة تاریخ بود قطعه تاریخ از مؤلف که از آن در تاریخ از مصرعة آخر، و یک تاریخ بصنعت ترشیح از حرف اول هر مصرعه برمیآمد
کرد ملا حفیظ نقل مکان حال چشم جهانیان خیره
قلم روسیاه سال نوشت غمکده دهند و دهر شد تیره
انتهی.