حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:41
وی فاضل جلیل عالم نبیل از خانواده علم و اجتهاد بوده و تحصیل علوم از والد ماجد خود نموده و بدرجة اجتهاد فایز گشته و از اجازات ممتاز و مشرف گریده در حال حیات والد ماجد خود در سنه 1258 یکهزا رو دو صد و پنجاه و هشت وفات یافت از مصنفات اوست کتاب قاطع الاذناب و قامع النصاب نقص فصل الخطاب فی توجیه الجواب و تائید المسلمین فی اثبات نبوة خاتم النبیین، ردّ بعض رسائل قسّیسین که بزبان هندی بوده.
و در شد ورالعقیان مذکور است: السید محمد صادق بن السید محمد بن دلدار علی النصیر آبادی المتوفی 1258 ثمان و خمسین و مأتین بعد الالف انتهی
و قال صاحب الحصن المتین فی ذکر اولاد سلطان العلماء، و ثانیهم السید محمد صادق کان عالما ثقة ورعا و له عدة مصنفات و عاش ما عاش و انتقل الی جوار رحمة ربّه فی رابع رجب سنه 1358 ثمان و خمین من المائة الثالثة من الهجرة المقدسة.
و دفن فی حسینیة جدة غفر الله له و نورّ مضجعه، انتهی.
و بعضی شعرای زمانه قطعة تاریخ وفات آنجناب فرمودهاند:
یارب چه قائم است که این شور بیحد است آه و فغان تازه درین کهنه گنبد است
سرهای ما چرا همه بر زانوی غم است بهر چه گشته چاک گریبان ما بدست
شاید فتاده است در اسلام رخنه ز ینسان جناب مجتهد العصر بیخود است
گه یا که گشته دور زیعقوب یوسفی یا از حسین اکبر دیگر جدا شده است
تاریخ فوت کیست که در اهل آسمان نامش بنام صادق آل محمد است
رنج و غم است ناله و حسرت کز ابتدا مظهر سال فوت بطرز مجدد است