حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:40
وی فاضل عالم متکلم متورع مقدس صاحب القریحة النقادة و العزیزة الوقادة بوده پسر عم جناب فخر المحققین سبحانعلیخان مرحوم معاصر سلطان العلماء و سید العلماء طاب ثرا هما بوده.
وفات آنجناب در سنه یکهزار و دو صد و چهل و چند هجری واقع شده.
و نیز کاظم حسین خان که برادر حقیقی فاضل موصوف و نیز فاضل متبحر و عالم نحریر بوده در زمان پادشاه غازی الدین حیدر شاه ازو دة بکربلای معلّی رفته بود.
در سال یکهزار و دو صد و نود در کربلا وفات یافت و همانجا مدفون گردید و از تصانیف اوست معتمد الکلام ردّ فیه علی ایضاح لطافة المقال الّذی الفه الفاضل الرشید تلمیذ صاحب التحفة فی جواب رسالة صنفها سبحانعلیخان المرحوم فی بحث لزوم افضلیة اولاد الشیخین علی اولاد فاطمه صلوات الله علیها علی مذهب اهل السنة فی التفضیل. و نیز از مصنفات اوست الرسالة الوزیریة فی الاصول و الاخبار صنفه علی لسان وزیر الدین الاخباری کذا فی کشف الحجب.
و نیز از مصنفات اوست رساله در اصول الاخبار که از التماس افضل الاطباء جناب حکیم میرزا علیخان مرحوم نوشته. و نیز حاشیه بر میرزاهد رساله داردف کما سمعت من لسان السید مرتضی بن مهدی شاه النجفی ایده الله.