حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 دی 1396, 4:39
صاحب تجلی می‌آرد که او عالم علوم و داننده فنون زکی الطبع صاحب فهم و فراست بود در تحصیل علوم صرف و نحو و معقولات از مولوی سخاوت علی جونپوری فیض وافر برچید و بانجام رسانید و تکلمة معقول و علم ادب را از مولوی محمد شکور مهچلی شهری نموده و مستجمع علوم وافره گشت خوشنویس هم بود مشق خط از مولوی کرامت علی جونپوی کرده سواد خطش ز بس نمکین و دلاویز بود چندین سال درس هم داد اکثری طلباء از او تحصیل بلند نامی کردند و سرمایة علوم اندوختند حاصل نتیجه:
بتاریخ سوّم رمضان المبارک روز جمعه به سال یکهزار و صد و نود و شش هجری از این عالم بی ثبات رخت بر بست و راه آخرت پیمود و از چار سوی کون و فساد رست قبرش پخته به محله مفتی اندر حدود قبرستان سادات مفتی محله.
مولوی سید ناصر حسین این قطعات تاریخ رحلتش نوشتند که بر سنگ لحد کنده است، و هو هذا:
بکائی علی من صار مرّاً فراقه واصبحت محزونا لبعد و صاله
قضی نحبه لهفی علیه فانّه لقد کان عسقاً لطه و آله
وفا صنت دموع من عیون بفقدة کما کان ممدوحاً بحسن خصاله
رقی کاملا فیماله من خصائص و قد فاق اقراناً بلطف مقاله
اذا فات حرف الوصل بعد فراقه فارخ هلال غاب قبل کماله
دیگر فارسی:
دریغا عاقبت زیرزمین شد محب بوتراب و پاک طینت
خرو چون جست سال ارتحالش مکرر زد ندا هاتف که رحمت
دیگر:
رخت بربست سوی خلد برین صاحب نظم و نثر و عثل و شعور
پسرش گفت سال تاریخش بیحسابست والد مغفور
سید علی عظیمخان و سید محمد مجتبی خان پورشان هستند. انتهی