حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
ابن صادقعلی علی بن محمد مهدی بن محمد کاظم طاب الله ثراهم و جعل الجنة مثواهم:
وی فاضل ادیب و منشی متقی مقدس بود در شب سیزدهم ماه رجب المرجب در سنة 1260 یکهزارو دو صد و شصت متولد شده.
و بتاریخ یکم ماه ذی قعده سنه 1309 یکهزار و سه صد و نه هجری بمرض تب و ساعال بعالم جاودانی ارتحال نموده و بحسینیه جناب غفرانمآب مدفون گردید در دوحة الانوار که از تالیف آنمرحوم و بخط آن مرقوم است که ولادت حقیر شب سیزدهم رجب قریب دو ساعت از شب گذشته سنه 1260 الف و ماتین دستین اواخر عهد پادشاه جمجاه محمد امجد علیشاه طاب ثراه واقع شد. نَسَب شریفش که بزبان آنمرحوم شنیدم که بارها میفرمودند بمالک اشتر نخعی که صحابی خاص جناب امیر المؤمنین (ع) بودند میرسد و هم می فرمودند که جناب میرزا محمد کاظم جد جد این راقم الحروف از شیراز در کشمیر تشریف میآوردند و جناب جدی یعنی جناب مقدس مآب میرزا صادق علی مرحوم در ریعان شباب بلکهنو حسب الطلب خال خود یعنی جناب میرزا علی رضا خان جواهر رقم که در خط نستعلیق ید طولی داشت در عهد سلطنت نصیر الدین حیدر پادشاه او ده بلکهنو تشریف آوردند و میرزای موصوف ایشان برای کدخدائی با دختر خود از کشمیر طلب فرموده بودند چون جد مرحوم اینجا رسیدند و چندی بخدمت خال خود بسر بردند معلوم شد که محافل غیر شرعیه یعنی محافل سرور غنا که مرغوب جناب میرزای موصوف بود در منزلشان فراهم میشود و جد مرحوم بوجه تورع و تقدس خود از آن مجالس احتراز کرده جای دیگر منزل نمودند وقتیکه جناب اسوة الفقهاء الکرام مجتهد الانام جناب سید علیشاه طاب ثراه از عتبات عالیات به فرح آباد و از فرخ آباد به لکهنو آمدند جد مرحوم بخدمت شان رسیدند و جناب سید موصوف غایت محبت و الفت با جد حقیر داشتند و میفرمودند که میرزا صادق علی بسیار متقی و مقدس و پرهیزکار و عابد است و اکثر ایشان را بمیرزا صادق علی مقدس یاد میفرمودند و جناب جدی نخبه حاجی کلباسی را بخدمت جناب سید طاب ثراه خوانده بود و مسائل فقیة ضروریه را خوب یاد داشت و گاهی نماز تهجد ترک نفرموده من هم دیده‌ام که هر روز نماز تهجد و قرآن مجید بوقت صبح مواظبت داشت، تا آنکه در صعوبت مرض نماز تهجد و قرائت قرآن را ترک نفرموده و بعد قرائت قرآن بعد چند دقیقه بروز دوشنبه بتاریخ بیست و هشتم ماه ربیع الاول در سنه یکهزار و دو صد و نود وفات یافت رحمة الله تعالی.
والد مرحوم از اساتذة عظام زمان و علماء کرام اوان خوانده بود مثل جناب فخر المجتهدین العظام سرآمد علماء فخام جناب سلطان العلماء طاب ثراه در فقه و جناب عالم ربانی و فاضل صمدانی جناب مفتی سید محمد عباس الشوشتری در ادب و جناب آیة الله فی العالمین جناب مولانا السید حامد حسین طاب ثراه در تفسیر و حدیت و جناب عالم لوذعی و فاضل یلمعی جناب راجه امداد علیخان کنتوری بردالله مضاجعهم در علوم حکمیه چنانچه جناب آیه الله فی العالمین مولانا السید حامد حسین طاب ثراه در تقریظی که بر کتاب نجوم السماء فی تراجم العلماء که بارشاد آن عالم جلیل والد مرحوم نوشته بودند تحریر فرمایند:
الفاضل السعید و الولی الرشید الصفی الحمید الالمعی الزکی اللودعی الذیک المولوی میرزا محمد علی ممن حازقصب السبق فی العلم و البراعة و احکم مرائر التحقیق و التقن الصناعة و اخذ العلوم من الاعلام الجلة و وافق الاکابر الذین هم رؤسا الملّة و هولی بالخصوص قدیم الوداد و المقة و المختص بمرافقتی و المتوّه بالأعتماد و الرکون و الثقة و قد صنف بالتماسی کتابا رائعا و سفرا حافلانی فی تاریخ علمآء الشیعة اعلی الله مراتبهم الرفیعة الخ انتهی.
از تصانیف اوست کتاب نجوم السماء فی تراجم العلماء. و زعفران زار که در احوال شعراء اهل کشمیر بامر جناب عالم جلیل الشان مجهد رفیع المکان جناب مولانا السید ابوالحسن ابن سید علیشاه طاب ثراهما تحریر فرموده بودند و این کتاب هنوز در تسوید است به تبیض نرسیده و کشکول مرسوم به روضة الازهار و دوحة الانار که در آن مکاتیب عربیة و فوائد علمیه و غیر ذلک جمع نموده و دیگری مجمع الفوائد و منبع العوائد دارد و یکی از احباب آنمرحوم این ماده تاریخ وفات نزدم فرستاده بود اینجا ثبت میشود:
محمد با علی نامی بغره سبت ذی قعده بخوان سال سفریارا
ولی الحق اولانا زد نیارفت آن دانا ولقّه منک رضوانا