حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
وی از خانوادة علم و فضل و کمال است و در جملة علوم وحید زمان و فرید اوان بوده سیما در علم ریاضی نظیر خود نداشت و هم مقدس متورع بوده بوده تحصیل علوم از مولانا غلام حسین جامع بهادر خانی و نیز از پدر خود نموده و عمر شریفش قریب بهشتاد رسیده بود.
در حدود سنه 1318یکهزار و سه صد و هجده وفات یافت و از مصنّفات موسوم پروردگار و اتخاذ الحفوظ باتخاذ الخطوط و صحة البکاء و ضجة لابکاء و غیر ذلک انتهی.
و صاحب تجلی نور احوالش باین عنوان نوشته که مولوی حاجی محمد حسن پسر کوچک مولوی سید گلشن علی عالم جلیل المرتبهه مسلم الثبوت و فاضل اجل و نام آور دیار خصوصاً در علم ریاضی بی همتا و یگانه و معمور الاوقات بزهد و تقوی و صلاح بتاریخ هیجدهم شوال سنه 1240 یکهزار و دو صد و چهل هجری از مکمن کون بر زمین شهود قدم نهاد تحصیل کتب درسیّه مختصرات و مطولات از والد خود کرد و تحقیق از اکثری علماء عرب و عجم وقتیکه بهمرهی پدر جهت حصول سعادت حجّ و زیارات رفته بود نمود و در علم ریاضی از مولوی غلامحسین جونپوری ریاضی دان اکتساب بپایه تکمیل رسانید و چنان و لوله شوق ریاضی جاگزین خاطرش بود که محض جهت تحقیق مسایل این علم بسال 1289 یکهزار و دو صد و هشتاد و نه هجری صعوبت سیاحی بلاد برطانیه کشید و از علماء آنجا انکشاف دقایق ریاضیّه نموده سند یافت نازم بر اتقای مولانا که هند پارچه‌های نان خشک همراه برده بود و بر آن اکتفای غذا تا قیام لندن داشت اکنون ذات مولانا سرمایة افتخار و بقای علوم جونپور است چندی در ضلع جالون و اگره بر عهده تحصیلداری ممتاز بود بالآخرترک کرده خانه نشین شد چیزی بطور علوفه از سرکار مهاراجه بنارس می‌یابد و روز و شب شغل درس و تدریس و تصنیف کتب و رسائل دارد و مولوی رضیّ الدین پسر جناب حاجّ مذکور عالم علوم درسیّه جوان صالح و متّقی و از بس زکی الطبع و قوی الحافظه تحصیل علوم عقلیّه و نقلیّه بجمیع الوجوه از پدر خویش نمود و زله بردار خوان فیض سید الحاج مولوی گلشن علیست تکمیل بتحقیق کرد و در افاضل زمانه پیوست بهم رکابی جدّ خود سعادت حجّ و زبارت هم اندوخت فی الحال مدرس عربی مدرسیه نواب مرشد آباد است و احسن اشغال درس و تدریس میدارد و این هر دو بزرگوار اخباری المسلک بودند انتهی.