حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
پسر آقا سید حسن است که داماد سید علامه صاحب الریاض بوده.
صاحب مآثر میفرماید که در حفظ حدود و حمای حقیقت غیرتی شدید داشت و خود مشار الیه را اسیر ابدار السعادة قسطنطنیه بردند و با قدام امناء این دولت مقارن سنین اوائل جلوس همایونی از آنجا بطهران آوردند با مقام فقاهت و مزید جلالت خلقی سخت خشن داشت و بهنگام غضب اصلاً خویشتن را متمالک نبود و بتلاوت قرآن مواظبتی فوق العاده از او مشهود میشد و در احترام کلام الهی اهتمامی غیر متناهی میفرمود و هیچ وقت قرآن را در حالت قرائت و غیرها بر زمین نمیگذارد بر ریاض جدش حاشیه ن وشته مسماة بزهر الربیع و بروضة شهید نیز حاشیه داشت و میفرمود اگر نام روضة الصفاء نبود این حاشیه را نیز صفاء الوضه نامیدم و نیز در اصول کتابی ساخته مترجم بمهذب اولاد نرینه از او نماند و از بناتش یکی در خانه شریعتمدار آقا سید عبدالله خلف الصدق آقا سید اسمعیل بهبهانی علیه الرحمه است.
فوت این بزرگوار در شب جمعه دوم ربیع الثانی از سال 1303 یکهزار و سه صد و سه هجری بدار الخلافه ناصره روی داد و کالبد شریفش بعتبات ائمة عراق حمل افتاد،
میرزا حیدر علی مجد الادباء در واقعه وی گفته که:
سال فوتش را ثریا با یکی افسردة گفت
صدر جنّت حجله گاه صالح داماد شد
انتهی.