حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
7 آذر 1397, 19:31
کهف الاسلام و المسلمین رئیس الملة و المذهب و الدین آیه الله تعالی من المجتهدین و خلیفة خلیفته فی الارضین العلامة الربانی الشیخ محمد حسن الاصفهانی اعلی الله تعالی مقامه و اناله اعلی درجات الکرامة.
در تعرفة جلالت شأن و علو مقامش کتاب مستطاب «جواب الکلامش» کافی است.
سالها ریاست دینی جمیع شیعة امامیة روی زمین که همانا شمار ایشان تا به هشتاد کرور می‌رسد به این بزرگوار انحصار داشت. آن گروه سعادت پژوه فتاوی وی را مناط صحت عمل می‌دانستند و رسالة نجاة العباد را همی در بغل می‌داشتند. در جلوس میمنت مأنوس اعلیحضرت اقدس صاحبقرانی خلد الله سلطانه از نجف اشرف که محل اقامت و مرکز ترویج او بود محض اداء مراسم تهنیت تاجگذاری و تبریک جلوس برسریر شهریاری رسول مخصوص به دربار معدلتمدار فرستاد و از جانب کارگزاران دولت علیه در حق فرستادة وی انواع تکریمات و تشریفات به ظهور رسید.
از شاگردان این رئیس عصر و فقیه اعظم گروهی انبوه به درجة اجتهاد نایل گردیدند. می‌گویند ـ والعهدة علی الراوی ـ که در اجازه دادن و تصدیق اجتهاد فرمودن آن مداقه که این زمان سیرة بزرگان دین است و مجیزین[1] مجتهدین، هیچ به کار نمی‌بست و ملکة استنباط احکام و استخراج فروع را اثالث اکسیر اعظم و حجر مکرم نمی‌دانست و چون یکی از خاصه‌گان اصحابش در تأهل کسی برای اجازت خدشه می‌نمود از در طیب و مزاج می‌فرمود: «خله یأکل الخبز».
حقوق شرعیه و وجوهات فرقة اثنی عشریه سالهای دراز از راههای دور به حضور فیض ظهور او واصل می‌شد و از این رهگذر تربیت تلامیذ و ترویج علوم را وسایل حاصل می‌گردید.
عمدة تکمیل مقامات آن خداوند کرامات در محضر فقیه اکبر حجة الحق شیخ جعفر صاحب کشف الغطاء شده است و در نهری که از فرات به سمت غری شریف منشق گردیده می‌گوید قرب هشتاد هزار تومان زر نقد مصروف داشت و مفید نیفتاد.
و از اجلة مأثرش استاد الکل رئیس اعظم شیخ مرتضی الانصاری اعلی الله مقامه است که از برآمدگان مدرس شریف و پروردگان محضر اقدس او میباشد و زمانی قبل از رحلتش وی را خلیفة منصوص و نایب مخصوص قرار داد و حاضرین و مجاورین عتبات عالیه از طبقات اهالی الی اعراب حوالی همه را از تعیین شیخ مرتضی رضوان الله علیه مستحضر ساخت. لهذا بعد از ارتحالش اختلافی پدید نگردید و مردم بر حسب تصریح وی علامة انصاری را اعلم عمر دانسته تقلید همی کردند و اولین نایب عام امام علیه السلام همی دانستند.
و از جمله شرایف آثار این بزرگوار کتاب جواهر الکلام است که فی الحقیقة از مفاخر اسلام است. فوت این فقیه اعظم شریعت اقوم در سال یکهزار و دویست و شصت و هشت هجری مقارن اوائل این دولت ابد بنیاد به نجف اشرف اتفاق افتاد و در دار الخلافة طهران بلکه در جمیع بلاد ایران بل و غیرها مجالس فاتحه و لوازم ختم تشکیل یافته و در جوار امیر المؤمنین صلوات الله علیه به خاک رفت. قدس الله تعالی نفسه و طیب رمسه.
[1] ـ اصل: مخبرین، مرحوم محبوبی «ممیزین» خوانده.