حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 اسفند 1397, 15:22
حسن خان معروف به ساری اصلان یعنی شیر زرد، از سرداران قاجار مقیم ایروان و از فرماندهان سپاهان ایران در جنگهای قفقاز که در نتیجة شکست ایران هستی خود را از دست داد. در جنگهای قفقاز تا میتوانست در مقابل دشمن مقاومت نمود و روسها خواستند او را بخرند و بارها از آنها کشتارها کرد، تا اینکه پس از سقوط ایران دستگیر و به تفلیس فرستاده شد و پس از معاهدة ترکمان چای آزاد شد و بعداً با برادرش حسین خان به خراسان فرستاده شد و چون از آن ایالت احضار شد در میان راه به عتبات رفت و تا آخر عمر در آنجا بود.
حسن خان اولاد ذکور نداشت و بقای نام را دو مدرسة عالی یکی در قزوین و دیگر در کربلا ساخت که هر دو به «مدرسه سردار» معروف شد. مدرسة قزوین در محلة دیمج روبروی آبانبار سردار ساخته شده است و تا 1290 هجری شمسی دارای طلبه بود و بعدا در 1315 شمسی به دبستان تبدیل شد و بیش از بیست سال دبستان بود و این مدرسه موقوفات و اسباب و اثاثیه بسیار داشت، مخصوصاً اسباب و وسایل تعزیه از شمشیر و سپر و لباسهای زربفت و ظروف و آلات مسینه و امثال اینها که گویا بوسیلة متولیان تبدیل به احسن (!) شده است. تولید مدرسه پس از فوت برادران (حسن خان و حسین خان) به دست خانوادة حاجی ملا محمد تقی برغانی افتاد و نظارت با اولاد ذکور حسین خان بود. این حسن خان را با محمد حسن خان سردار ایروانی داماد عباس میرزا و جد خانواده سرداری و رادسر نباید اشتباه کرد (رجال ایران ج 2 ـ مینودر ص 565 به بعد)