حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
21 اسفند 1397, 15:3
پدر مرحوم شیخ عبدالعلی لطفی وزیر اسق دادگستری و از شاگردان مرحوم شیخ انصاری و مانند استادش بسیار پرهیزگار که در صحن شریف نجف پارسایان و پرهیزگاران به او اقتدا می‌کردند و عدة زیادی از مجلس درس او استفاده می‌بردند و اگر چه به مرجعیت نایل نشد (احتمالا بواسطة معاصر بودن با میرزای شیرازی و انتخاب او به زعامت عالم تشیع) لکن در فضیلت علمی دست کمی از مراجع وقت نداشت از جهت گذران بسیار فقیرانه روزگار می‌گذرانید و در صرف وجوه شرعیه خیلی احتیاط می‌کرد.
یکی از ثقات از قول سید محمد لواسانی با پسرش (تردید از من است) نقل می‌کرد که پدرم بیمار شد و مرا به نزد لطف الله فرستاد. به منزلش رفتم و آن اطاقی بود که سقف آن در شرف پائین آمدن بود و تیری وسط آن گذارده بودند و پرده‌ای کشیده که خانواده‌اش پشت پرده زندگی می‌کردند. وقتی وارد شدم رش به او اعتراض می‌کرد که ظرف غداپزی سوراخ شد و چند بار تعمیر کرده‌ایم و دیگر قابل اصلاح نیست و اتصالا غرولند می‌کرد. آخر شیخ جواب داد که من از مال کی بردارم به تو بدهم که ظرف غداپزی بخری، چون از منزلش بیرون آمدم چندان دور نشده بودم که دیدم مرا صدا می‌کند. چون ایستادم رسید و چند لیره به من داد. من تعجب کردم که چرا با وجود این پولها اینقدر سخت‌گذران می‌کند و موظوع را به پدرم گفتم. پدرم گفت شیخ از این پولها خیلی به احتیاط استفاده و تصرف می‌نماید این است نمونة زندگی عالم پرهیزگار.
شیخ در 1311 مرحوم و در صحن مقدس مدفون شد.