حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
انب محمد علی ابن السیّد محمد عسکری بن السید عیسی خان المعروف بحکیم میر مغل بن محسن الدین خان بن المعروف به سید محمد کاظم بن السید محمد صادق المخاطب بسید منور خان بن محمد عسکری ابن میر مقیم مظلوم الموسی المبرقع نسب شریفش بنابر آنچه در نسب نامه آن مذکور است به چهل سلسله تا بامام زاده موسی المبرقع میرسد، وی از فضلاء و کملا، دوران متورع مقدس و زاهد و قانع و خاضع بوده تحصیل جملة علوم نزد جناب ممتاز العلماء مولانا السید محمد تقی بن سید العلماء و جناب مولانا المفتی السید محمد عباس الشوشتری و جناب مولانا السید احمد علی المحمد آبادی طاب ثراهم نموده، و در فن عقلیات ید طولی داشت و در مدرسه ایمانیه که جناب مولانا الموتمن السید ابوالحسن طاب ثراه بنا کرده بود جناب مولانا المذکور مدرس اعلی آن مدرسه بوده و جمع کثیر و جم غفیر ال تلاندة شان بعضی در جوار رحمت و بعضی موجودند اکثر از فضلاء بودند مثل جناب مولانا الحکیم السید حیدر حسین مرحوم و السید صفدر حسین و السید علی اظهر و السید جواد و غیر ذلک این هر یک از فضلاء زمانهاند. وفات آنمرحوم نوزدهم ماه محرم سنه 1302 یکهزار و سه صد و دو واقع شد و سن شریفش در آنزمان پنجاه دو سال بوده و در حسینیه جناب مولانا سید محمد تقی المخاطب بممتاز العلماء طاب ثراه مدفون گردید.
از مصنفات اوست حاشیه بر شرح لمعه حاشیه بر صدرا و حاشیه بر شرح سلم العلوم از ملا محمد الله و از اولاد او سید جواد سید هادی حسن بوده و سید جواد که مرد مقدس متورع بوده در عنفوان شباب بجوار حق پیوست انتهی.
جناب جلانت مأب العلامة البارع الاجل الشهر ذی الشرف الزاهر الابلج الازهر دیم العلوم ازاخر الازخر حضرة سیدنا و مولانا الحاج