حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
25 فروردین 1398, 18:48
ابن حکیم ابو علیخان بن حکیم حسین علیخان عرف حکیم غلامعلیخان بن حافظ امام الدین خان بن حکیم قوام الدّین خان بن اعظم الدّین خان بن عبدالمجید بن عبدالمغفور بن شیخ سلطان بن هاشم بن رکن الدین بن مولانا مفتی جمال الدین بن نصیر الدین بن مولانا سماء الدین الکنبوهوی الملتانی الدهلوی الامر و هوی کتب شهریست قریب به غزنی وی از فضلاء کرام و مقدس و متورع و متکلم و حامی دین و ناصر اسلام بوده اجداد عظام آنجناب همه علماء و فضلاء و بر منصب افتاد سرفراز و ممتاز بودند اجداد وی بعد از حکیم عظیم الدین خان جمله بر مذهب اهل سنّت و جماعت بودند و از اولیاء مشایخ شان معدود میبودند احوالش در کتب تاریخ موجود است و حکیم اعظم الدین خان بنفس نفیس مذهب اهل تشیّع اختیار کردند و همه اولاد او بر همین مذهب تا ایندم هستند و حکیم غلامعلیخان از دهلی بامروهه در سنه 1206 یکهزار و دو صد و شش تشریف آورده اقامت نمودند نسب شریفش به مصعب بن الزبیر بن العوام که در زمان خود عامل کوفه بود میرسد ولادت جناب حکیم امجد علیخان در سنه 1240 یکهزار و دو صد و چهل در امروهه واقع شد تحصیل علوم اولا پیش والد ماجد خود نموده بعده بخدمت جناب سلطان المحققین صدر المدققین نور المکونین مولانا السیّد سراج حسین بن فخر المتکلمین مولانا السیّد مفتی محمد قلیخان طاب ثراهما نموده و جناب حکیم صاحب موصوف بغایت اختصاص و داد بخدمت جناب سلطان المتکلمین آیة الله فی العالمین جناب مولانا السید حامد حسین طاب ثراه داشته و از تصانیف اوست:
تنزیه القرآن عن و ساوس اتباع الشیطان کتاب آیات محکمات و تکمیل التهذیب و رساله مدارج المعرفة و رساله کنز المعرفة و ناصر الایمان رساله جواهر زواهر و رسالة منتخب چند رساله و منتخب رساله جواهر زواهر فرائد الفوائد و کتاب سیف المؤمنین الملقب بکشف ازین فی اثبات العزاء علی الحسین (ع).
و وفاتش در سنه 1319 یکهزار و سه صد و نوزده واقع شد.