حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
«بسم الله الرحمان الرحیم»
الحمدالله رب العالمین والصلاة والسلام على اشرف الانبیاء والمرسلین محمد و عترته الطاهرین واللعنة الدائمة على اعدائهم اجمعین إلى یوم الدین.
بحثهایى را که جناب فاضل علامه محقق رکن اسلام، نور چشم عزیزم آقاى میرزاعلى تبریزى غروى -ادام الله فضله- از درسهاى فقهى ما، که براى طلاب فاضل حوزه علمیه بیان مى کردیم گردآورى کرده و شرح کاملى است بر عروة الوثقى ملاحظه نمودم و آنها را در نهایت دقت و استوارى یافتم. احاطه وى بر نکته هاى ظریف بحثها و دستیابى او به همه حقایق آنها، آن هم با این بیان شیوا و دلپذیر و ژرف نگرى زیبا و سودمند، مرا به شگفت آورد. هرچند جاى شگفتى نیست، چرا که وى از کسانى است که در توانایى علمى و کارایى فکرى او، گمان من به خطا نرفته است و بحمدالله در آنچه از بحثهاى فقهى و اصولى و تفسیرى ما شرکت نموده، به مرتبه بالایى از آن دست یافته و امید به روشن نگاه داشتن مشعل فروزان علم در روزگاران آینده را در من برانگیخته است، اینک با وجود عالیمقامان بلند پایه اى چون او، دریافته ام که زحمتهاى توانفرساى من براى برپا داشتن و سروسامان بخشیدن به حوزه علمیه هدر نرفته است، بلکه آن تلاشها و کوششهاى پیگیر به بار نشسته و این بوستان سرسبز وخرم هر زمان میوه هاى خوش طعم خود را به جهانیان عرضه مى دارد. آفرین بر او بخاطر آنچه نگاشته و تحقیق و پژوهش نموده و مورد دقت و موشکافى قرار داده است و از خداى متعال خواهانم که او را یارى دهد تا سرمشقى باشد براى فضلاى گرامى و یکى از مراجع در احکام دین گردد و او را توفیق دهد که در کار خویش جدیت ورزد و فعالیتش را همواره مستمر گرداند تا طلاب و دانش پژوهان هم دوره او از وجودش بهره مند گردند. خداوند سبحان است که توفیق پیمودن راه راست را عنایت مى فرماید و در آغاز و پایان هر چیز، سپاس و ستایش از آن اوست.
15 ذیحجة الحرام 1377هـ ق
ابوالقاسم الموسوى الخوئى»[