حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
حجت الاسلام و المسلمین سید ابوفاضل رضوى اردکانى از فضلا و نویسندگان و مبلّغانى است که سالها در منطقه فارس به تبلیغات دینى اشتغال داشت و هم اکنون کاردار سفارت ایران در کشورهاى عربى است، ویژگیهاى ایشان را این گونه توضیح مى دهد:
«.... زمانى که با طلاّب شیراز و دوستان اهل علم استان فارس جلساتى داشتیم، گاهى هم از استاد آیت الله حائرى استفاده مى کردیم. ایشان در قم تدریس داشت و شاگردان خوبى تربیت کرد. تسلط بر مبانى فقهى و فلسفى داشته و در این مسائل صاحب نظرند.
از ویژگیهاى شخصیتى ایشان بعد معنوى، زهد و تقواى این روحانى فرهیخته است. ایشان در بالاترین مراتب زهد و تقوا قرار دارد. به مسائل معنوى عنایت داشته و آن چنان است که هر جا شخصیّتى معنوى را یافت با او ارتباط برقرار مى کند. به علما و شخصیت هاى علمى احترام شایسته مى گذارد و نسبت به مدارس علمیه و حوزه ها عنایت دارد و از این باب پشتوانه خوبى براى حوزه هاى علمیه است.
زندگى اش ساده و زاهدانه است و از بیت المال هرگز استفاده نمى کند. شوق و ذوق زایدالوصف براى خدمت به مردم و ترویج دین دارد. به امام و مقام معظم رهبرى و علاّمه طباطبایى به شدّت علاقه مند مى باشد. به حافظ و سعدى و آثارشان رغبتى ویژه داشته و از حافظ شناسان عصر حاضرند.
به تفکّر و اشعار سعدى مسلّط و بیشتر قطعات و نثرهاى سعدى را از حفظ اند و در سخنرانى ها از آن استفاده مى کند. به کشاورزى بسیار علاقه دارد و براى توسعه آن در سطح کشور داراى برنامه و طرح هاى وسیعى است...»[27]