حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
«آیت الله العظمى آقاى آخوند، مرد بسیار بزرگى بود. از آیت الله العظمى حاج شیخ خواسته بودند یک نفر را براى اداره امور علمى و تبلیغى همدان و اطراف بفرستدآن بزرگوار نیز آقاى آخوند را فرستاده بود. ایشان، داراى فضائل بسیارى بودیکى این که مرد جامعى بودیعنى معلومات ایشان، در فقه و اصول فقه منحصر نمى شددر تاریخ و تفسیر و انساب و ادبیات عرب هم بسیار وارد بود. جامعیتش کم نظیر بود!».([9])
حضرت آیت الله نورى همدانى:
«او خیلى خوش معاشرت و خوش مجلس بود و به همین وسیله، در اعماق دلها نفوذ مى کرد و تربیت و موعظه اش، مؤثرتر مى شد. خیلى هم خوش بیان بودلذا منبرش هم بسیار خوب بود.
ماه رمضان و محرّم، در پاى منبرش غوغا مى شد. مطالبش در منبر چون از دل برمى خاست، بسیار مؤثر بود و انسان را منقلب مى کرد و تحوّلى به وجود مى آورد. یکى دیگر از مزایاى آخوند، این بود که خیلى قدر اوقات را مى دانست جدّى بود، از پنج دقیقه وقت هم استفاده مى کرد. معمولاً هر جا مى رفت، کتابى زیر بغلش بود».([27])