حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
شیخ عبدالله نورانى:
امّا وجود مرحوم میرزا مهدى اصفهانى، که از شاگردان طراز اوّل میرزاى نائینى بود، و تربیت شده محضر علماى بزرگى بود، در مشهد غنیمتى به شمار مى رفت. کسانى که با مکتب او آشنا هستند، معتقدند که از جهت «علوّ نفس» و «تألّه» بسیار پیشرفته بود، به طورى که برخى اظهار مى دارند که از جهت مبادى اخلاق، از مرحوم ملاّ حسینقلى همدانى پخته تر و کامل تر بود. از نظر فقاهت نیز از استادش میرزاى نائینى درجه اجتهاد گرفته بود، و به تمام مبانىِ استاد آشنا بود.
در مراحل بعدى، مرحوم آقا میرزا احمد خراسانى، فرزند کوچک تر آخوند صاحب «کفایه»، حوزه درس و بحث داشت. و در دوره سطح، مرحوم آقا شیخ کاظم دامغانى و مرحوم شیخ هاشم مدرّس قزوینى به تدریس مشغول بودند.
مرحوم آیت الله میرزا مهدى اصفهانى براى اخلاق عملى و سیر و سلوک و نوافل و عبادات اهمیّت فراوانى قائل بودند، و توجّه فراوانى به پرورش نیروهاى روحانیّت داشتند، و همواره معنویّت در حوزه را، در خطّ ائمّه طاهرین(علیهم السلام)، مورد تأکید قرار مى دادند.([37])