حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
28 آبان 1396, 23:11
ملا محمد اسمعیل فرزند عبدالعظیم بن محمد باقر و خود ملقب بفخر الدین و از عظماء علما بوده ، و به طوری که فرزندش حاج ملا محمد باقر «جنة النعیم: 52» نوشته اصلا از اهل کجور مازندران بوده و پس از بلوغ بسن رشد و تمیز از آنجا بطهران آمده و در محله ارگ سلطانی منزل نموده و در مدرسه آن محله مشهور بمدرسه مهد علیا در نزد مرحوم حاجی ملا محمد تقی دامغانی مقدمات نحو و صرف و غیره را درس خوانده، و هم در نزد علماء دیگر علوم فقه و اصول و رجال را یاد گرفت، و پس از چندی بعتبات رفته و در نزد شیخ محمد حسن نجفی و شیخ انصاری تحصیل فقه و اصول نمود و بعد از آن بطهران بازگشت و مرجع احکام شرعیه آن شره گردید.
تا آخر در نزدیکی ظهر روز یک شنبه 30 سلخ ماه ذی القعدة الحرام این سال، چنان که در (ص 521) نوشته ـ مطابق (...) جوزا ماه برجی ـ وفات کرده و در تهران در ایوان شمالی سر قبر آقا دفن شد. و فرزندانش حاج ملا محمد باقر در (1255 ج 5 ش 849) و شیخ محمد جعفر در 1295 و حاج شیخ محمد سلطان در 1353 گذشته و بیایند. و روز وفات او یک شنبه سلخ ذی القعده منافات دارد با این که ما آنفاً نوشتیم آدینه بیستم ماه رمضان بوده، چه رمضان و شوال هر دو را تمام یا ناقص و چه یکی را ناقص بگیریم، و غره ذی الحجة آن سال نیز جمعه بوده، و آن با بیستم ماه رمضان آدینه بودن منقول از تقویم آن سال است گر چه خود آنرا ندیدهایم، لکن درست میشود که ماه رمضان و شوال تمام و ذی القعدة غرهاش 5 شنبه و ناقص و غره ذی الحجه جمعه باشد. و سلخ ذی القعده یک شنبه بودن را خود در «جنة النعیم» چنان که نوشتیم دیدهایم و فعلا نیز حاضر و در نظر است.
و بهر حال این تطبیق روز هفته و ماه اشتباه است.