حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
ویژگى هاى اخلاقى و روحى
آیت الله مؤمن انسان وارسته اى است. وى که در مکتب اخلاقى و عرفانى انسان هاى بزرگى چون امام خمینى و علاّمه طباطبایى پرورش یافته است، علم را با عمل همراه کرده و توصیه ها و دستورات استادان خود را الگوى زندگى خود ساخته است. وى مى گوید:
«مرحوم علامه طباطبایى تنها یک استاد فلسفه و یا تفسیر نبود بلکه اسلام مجسّم بود و ساخته شده در مکتب اسلام اصیلى که پیامبر بزرگوار و ائمه معصومین آن را بیان فرموده اند. او، انس عجیبى با قرآن و همین طور به روایاتى ]که [حاوى معارف بلند اسلامى است، داشتند. در واقع، ساخته شده آن معتقداتى بودند که از قرآن شریف و روایات استفاده مى شود.»
آیت الله مؤمن انسانى متواضع است و با این که بیش از سه دهه از عمرش را در مسند تدریس و تعلیم گذرانده، امّا هیچ ادعایى نداشته، همچنان خود را شاگرد حوزه علمیه قم مى نامد. او با وجود شصت و چند سال سن و حضور مستمر در صحنه مبارزات سیاسى و فرهنگى و پذیرش مسئولیت هاى مختلف و تبلیغ و تدریس، همچنان چهره اى گمنام است و در کنج خلوت خویش، در جوار حرم حضرت فاطمه معصومه (علیها السلام) اوقات خود را با تدریس و خدمت به نظام اسلامى و طلاّب و مؤمنین سپرى مى سازد.