حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
12 اسفند 1396, 8:6
اثري پر شور و كممانند به زبان فارسي، درباره چگونگي نماز شب و ثواب و آداب آن و وظايف نمازگزار است. اين رساله را آيتالله آقا ميرزا عليمحمد اژهاي، در سال 1329ق همراه با مقدمه و نيز يكي از تأليفاتش، و فرزند ايشان حاج آقا جلالالدين اژهاي براي بار دوم در سال 1370ق در اصفهان چاپ كردهاند.[1]
همچنين در سال 1328ق با مقدمه عليمحمد بن محمدعلي شريف اژهاي و خط نسخِ محمدتقي بن محمدحسن در چاپخانه ميرزا محمود خان بن مرحوم ميرزا عبدالله خان شيرازي، چاپ سنگي شده است، كه باني آن آقا حسينعلي بن غفران مآب آقا عبدالحميد بوده است.[2]
مرحوم ملا علياكبر اژهاي در آغاز اين اثر شيوا و نفيس نگاشته است:
«اين رسالهاي است در كيفيت آداب نماز شب و فوايد شببيداري و گريه و زاري نيمشب. نوشتم آن را به جهت برادران ايماني و اخلاء روحاني، و از خداوند كريم اميدوار ميباشم كه در صحيفه حسنات اين غريق بحر شرمندگي، علياكبر الاصفهاني، ثبت نمايد؛ و از برادران ايماني كه از ملاحظه اين رساله در نيمشب بهرهمند شوند، اينكه اين درمانده عمر تباهكرده را به طلب آمرزش ياد كنند، شايد به بركت دعاي شببيداران و گريهكنندگان از تقصيرات اين شرمنده بيتوشه بگذرند و طومار زشت اين درمانده را نگشايند و بين الخلايق رسوا نسازند.
انّه بِمن رجاهُ كريمُ
وَهُوَ المُوفّق وَالمُعين
كه اجزاي كتاب در فصول متعددي نوشته شده و هر فصل شامل مطالبي است كه منقول از روايات و دعاهاست.
در هر موقعيت از مطالب نيز نصايحي وجود دارد كه جان شنونده را از شوق به عبادت عظماي الهي در شب و برپايي هر چه بهتر نماز شب لبريز ميكند. همچنين ملا علياكبر، بر اقامه اين عبادت با احوال مقامات توحيدي و وصل آن به گريه بر امام حسين (علیه السلام) تأكيد ميكند.[3]
[1]. يادمان عروج ملكوتي مولانا علياكبر اژهاي، صص 17-20.
[2]. بزم معرفت، صص 122-125.
[3]. همان.