حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
سخنگوى حوزه
مرجع عظیم الشّأن، مطالعه و پاسخ برخى از مقالات و کتاب ها را به آقاى شیخ لطف الله صافى واگذار مى کرد که در اینجا به چند نمونه بسنده مى شود:
1. «کارهاى علمى که حضرت آیت الله بروجردى به من ارجاع مى دادند، زیاد بود. کتاب منتخب الأثر را ـ که درباره امام زمان (عجّ) است ـ با پیشنهاد ایشان نوشته ام».
2. «درباره بعضى از مسائل علمى و اعتقادى که به ایشان مراجعه مى شد، بنده به دستور ایشان مطالبى مى نوشتم که بعضى از آنها چاپ شده است».
3. «مقاله اى در هند تحت عنوان این که اسلام، متأثّر از بودیسم بوده است، چاپ شده بود آیت الله بروجردى به من فرمود: پاسخ این ادّعا را تهیّه کن مقاله اى نوشتم و به دفتر مجلّه ارسال کردم که خوشبختانه تحت عنوان زندگى بودا چاپ شد».
4. شیخ محمود شلتوت ـ از علماى بزرگ اهل سنّت مصر ـ در یکى از مقالات تفسیرى که در مجلّه «رسالة الاسلام» چاپ مى شد، چنین ادّعا کرده بود: «استخاره اى که در مکتب اهل بیت آمده، از قبیل استقسام بالأزلام[14] است». مرجع آگاه شیعه، به آقاى صافى چنین دستور داد: «پاسخى براى این مطلب بنویس و بفرست». وى نیز مقاله اى به نام «حول الاستقسام بالأزلام» نوشت و در آن ثابت کرد که استخاره، از آن مقوله نیست.[15]
5. جُرج جُرداق ـ دانشمند مسیحى لبنان ـ بعد از نگارش «الامام علىّ صوت العدالة الانسانیّة» طىّ نامه اى، کتابش را به پیشگاه آیت الله العظمى بروجردى تقدیم کرد... . مرجع بزرگوار به آقاى صافى گفت: «این کتاب را مطالعه کن که اشتباه فاحش یا انحرافى نداشته باشد». وى نیز بعد از مطالعه دقیق، نوزده مورد اشکال را یادداشت کرد و به اطلاع آیت الله بروجردى رساند.
با توجّه به ابراز علاقه آیت الله العظمى بروجردى به ترجمه فارسى این کتاب، یکى از دانشمندان آن را ترجمه کردامّا ساواک براى جلوگیرى از چاپ آن تلاش کرد زیرا در بخشى از کتاب به «مفاسد حکومت اموى و عبّاسى» پرداخته شده بود که یادآور «مفاسد خاندان پهلوى» بود.
ساواک، غیر مستقیم و توسّط عدّه اى، پنج مورد از اشتباهات کتاب را به اطلاع آیت الله بروجردى رساند. آیت الله صافى نیز نظر مشورتى خود را براى آن مرجع بیداردل چنین بیان کرد:
«قبلاً نوزده مورد از اشتباهات کتاب را خدمت حضرت عالى تقدیم کردم که شامل این پنج مورد هم مى شود ولى به طور کلّى، نشر و ترجمه این کتاب از نظر اقرارهایى که در آن است، اهمیّت دارد و بدین جهت، اشتباهات آن خللى را وارد نمى کند. از یک مسیحى بیش از این، انتظار نیست. چاپ این کتاب با اشاره به موارد اشتباه و توضیح آنها، سودمند است.»[16]
آرى، آیت الله صافى بیش از 15 سال نزد آن مرجع یگانه به شاگردى پرداخت و بارها مورد عنایت و تشویق وى قرار گرفت.[17]