حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
ایشان پس از تربیت نفس و بهره مندی از جوار علوی و کسب دانش و معرفت از حوزه ی مقدس نجف و بازگشت به زادگاه خویش، اشرف (بهشهر)، حضور پانزده ساله در آن و اهتمام به تدریس و تربیت طلاب، موجب رونق حوزه ی علمیه شهر، بویژه مدرسه ملا صفرعلی گردید.
رحلت حضرت آیت الله سعیدالعلماء مدیریت حوزه ی علمیه ی بابل، موجب گردید که بنابر دعوت علما و مومنان، مرحوم حجه الاسلام اشرفی، برای مدیریت و تدریس حوزه ی علمیه ی بابل ـ که دارای مرکزیت علمی در استان مازندران بود ـ به آن شهر مهاجرت کند.
حوزه ی درس ایشان به محفل علمی گرم و باشکوهی تبدیل گشت که هم به تربیت نفس و جان شاگردانش می پرداخت و هم روح تشنه و جویایی دانش آنان را سیراب می کرد. ایشان در کنار تدریس قواعد علم اصول و فقه و آموزش روش اجتهاد و تربیت مجتهدینی که مفتخر به اخذ اجازه ی اجتهاد از محضر استاد می شدند به تدریس اخلاق و تبیین اصول و مبانی سیر و سلوک نیز می پرداخت. درس های اخلاق ایشان، سازنده بود. نفس گرم و مسیحیایی مقدس اشرفی روح تازه ای به شاگردانش می بخشید و مقاصد بلند معرفت را بر ایشان می نمایاند.[40]
بنابر نقلی در سال 1315 که مقارن با رحلت جان سوز حجه الاسلام اشرفی است و قریب به چهل و پنج سال از حضور موثر و سازنده ایشان در حوزه بابل می گذشت، بیش از دو هزار نفر از طلاب در آن حوزه اشتغال به تحصیل و فراگیری علوم اسلامی داشتند.[41]
آن حکیم عارف و فقیه فرزانه، شاگردان بی شماری داشت که در مکتب پرفیض فقهی و مشی عارفانه ی او تربیت یافتند و نزد او، علوم حکمی و نهج سیر و سلوک آموختند. نام برخی از آنان چنین است:
1ـ شیخ عبدالله مازندرانی (256 ـ 1331 قمری) از رهبران مشروطیت و از همراهان مرحوم آخوند خراسانی
2 ـ شیخ علی اصغر مجتهد کلائی مازندرانی
3 ـ شیخ ولی الله مدرس بابلی
4 ـ شیخ ابوالقاسم هلی دشتی
5 ـ سیداسماعیل عمادی
6 ـ سیدحسن بهشتی (م 1345قمری)
7 ـ ملا رجبعلی سوادکوهی آلاشتی
8 ـ ملاعبدالباقی سوادکوهی آلاشتی[42]