حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 14:54
در دوران شاه عبّاس دوم، محقّق سبزوارى منصب شیخ الاسلامى و امامت جمعه اصفهان را پذیرفت. وى همیشه در جهت اصلاح شاه عبّاس دوم بوده و مسائلى را به او گوشزد مى کرده است و خواهان اصلاح آن ها مى شده که از جمله آن ها مى توان به دو امر اشاره کرد:
1. تقاضاى توبه شاه: وى همیشه شاه عبّاس دوم را توصیه به توبه مى کرد چون توبه شاه باعث توبه هزاران نفر دیگر مى شد.
او درباره قبول توبه مى گوید:
اگر کسى تمام عمر کافر باشد یا مشغول به انواع معاصى و ذنوب شود و در نفس آخر اسلام آورد یا از همه گناهان توبه کند، خداى عزّوجلّ مى آمرزد و بى حساب به بهشت مى برد.([46])
2. منع شاه عبّاس دوم از شرابخوارى: سبزوارى از شاه عبّاس دوم مى خواهد که شرب خمر و لهو و لعب و لذات را ترک کند به علّت این که این عوامل سبب ظهور فساد و باعث زوال و اختلال در امور جامعه مى شود.
وى به ممنوعیت شرعى و عقاب اخروى شرب خمر اشاره مى کند، امراض دنیایى آن را نیز یادآور مى شود به این که بیشتر حاکمان قبل به سبب آفت شراب هلاک شده بودند.([47])