حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
آیت الله مرندى با عظمت به امام خمینى(قدس سره)مى نگریست واعتقاد راسخ به اهداف بلند ایشان داشت. فرزند بزرگوار ایشان در این زمینه مى گوید:
«پدرم بعد از دیدن تفسیر سوره حمد امام خمینى(قدس سره) فرمودند: مطالب بسیار عالى است.»([19])
همچنین یکى ازشاگردان آن مرحوم مى گوید:
«آیت الله مرندى بعد از ملاحظه تفسیر ارزنده امام خمینى بر سوره حمد، از ایشان بسیار با عظمت یاد مى کردند و مى فرمودند: عرفان امام بسیار بلند است و من عرفانى به این حد ندیده ام.»([20])
یکى دیگر از فرزندان آن مرحوم مى گوید:
«اوائل انقلاب من با پول خودم یک تلویزیون براى منزل تهیه کردم. آقا به تلویزیون نگاه نمى کردولى یکبار که تفسیر سوره حمد امام راحل پخش مى شد آمدند و با دقت به مباحث توجه کردند و وقتى هم اشعار امام چاپ شد من با برادرم آقا عبدالله براى ایشان مرتب این اشعار را مى خواندیم. (دکتر کتاب خواندن را براى ایشان ممنوع کرده بود) حتى یکبار از شنیدن آن اشعار عرفانى منقلب شدند و گریه کردند.
سپس فرمودند: «امام عرفان را چشیده است!» در ارتحال امام خمینى نیز با این که کسالت شدیدى داشتند ولى فرمودند: مرا به مسجد «قیام»ببرید و آمدندولى چون نمى توانستند از پله هاى مسجد بالا بروند در جلو مسجد ایستادند و چند کلمه فرمودند و این مصیبت را به مردم عزیز مرند که در آنجا ازدحام کرده بودند، تسلیت گفتند.»([21])