حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
مقام مقام معظم رهبرى حضرت آیت الله خامنه اى:
جز دانشوران و خواصّ، کسى از نهج البلاغه جز نامى نمى دانست. اوّلین ترجمه اى که ]در عصر حاضر[ از آن شده، از مترجم روحانى محترمى است که اوّل بار، نهج البلاغه را «همه فهم» کرده و به دست مردم داد.([24])
از عالم جلیل آقاى فیض الاسلام که اوّلین بار این کتاب را به فارسى ترجمه کرد و در اختیار مردم قرار داد و صداى نهج البلاغه را براى اوّلین بار به گوش مردم رساند، تشکر کردم و باز هم تشکر مى کنم.([25])
اوّلین کسى که در زمان ما نهج البلاغه را به میان آورد، مرحوم فیض الاسلام بود. ایشان یکى از علماى بزرگ تهران و یک عالم آگاه و با اخلاص و روشنفکر بود، امّا رفت لکن ترجمه غنى نهج البلاغه را به دست مردم داد. من مقیّدم که خدمت آن سیّد بزرگوار را ـ که حتّى یک بار در عمرم او را از نزدیک ندیدم و اخیراً ایشان به رحمت ایزدى پیوستند ـ همه جا ذکر کنم تا خدمت بزرگ او براى جامعه ایرانى فراموش نشود. قبل از آن که ترجمه فیض الاسلام در اختیار ما قرار گیرد، جز ترجمه ملاّ فتح الله کاشانى و کتابهاى قدیمى و شرحهاى عربى، چیزى در دست نداشتیم. قبل از اینها هم در محیط هاى مردمى و روشنفکرى و دانشجویى و دانش آموزى و حتّى در محیط طلبگى و حوزههاى علمیّه، از نهج البلاغه نشانى نداشتیم و ما امروز باید این موهبت را با عمل به نهج البلاغه جبران کنیم.([26])