حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
سفارشات و احادیث مبارکى که مشایخ اجازه ایشان در متن اجازات متذکر شده اند، در جاى خود بسیار با اهمیّت است. نویسنده محترم کتاب «دین ما علماى ما» در این باره مى نویسد:
«شارح و مترجم نهج البلاغه شخصیتى است که همه علما و دانشمندان معاصر او را به عنوان یک خدمتگزار صدیق مقام ولایت مى شناسند زیرا شرح و ترجمه نامبرده بر کتاب نهج البلاغه زینت بخش اکثر و یا تمام کتابخانه هاست».
مرحوم فیض الاسلام اجازات خود را که از مراجع بزرگ شیعه و محدّثان عالى مقام دریافت نموده بود در پایان شرح نهج البلاغه به چاپ رسانده است...
در اجازهاى که مرحوم شیخ على اکبر نهاوندى مرقوم فرموده حدیث چشمگیرى وجود دارد که شایان ذکر است...».([18])
سپس ایشان حدیث شریف نبوى(صلى الله علیه وآله) را که مرحوم نهاوندى به عنوان تیمن و تبرک خطاب به فیض الاسلام در عظمت مقام ولایت و امامت علوى(علیه السلام) نوشته است، زینت بخش کتاب خود مى کند. ما نیز به خاطر اهمیّت آن، به ویژه در عصر حاضر ترجمه آن را نقل مى کنیم:
«رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) روزى به یکى از اصحاب خود فرمود: اى بنده خدا! دوست بدار در راه خدا و دشمن بدار در راه خدا و فرمانبر باش در راه خدا و دشمنى کن در راه خدا. براستى که هیچ کس به ولایت خدا نمى رسد مگر از همین راه و طعم و بوى ایمان را نمى یابد، اگر چه نماز و روزهاش زیاد باشد، مگر آن که این چنین باشد. ولى امروز برادرى ها بر اساس دنیاطلبى شده و بر محور دنیا، دوستى و دشمنى با یکدیگر دارید، ولى این شما را بى نیاز نمى کند.
آن مرد عرض کرد یا رسول الله من دوستى و دشمنى در راه خدا را دریافتم، امّا ولىّ خدا کیست که من او را دوست بدارم و دشمن خدا کیست که او را دشمن بدارم؟
پیامبر(صلى الله علیه وآله) اشاره کرد به حضرت على(علیه السلام) و فرمود: مگر این را نمى بینى؟ سپس فرمود: دوست على، دوست خداست، پس على را دوست بدار و دشمن على، دشمن خداست، پس دشمن بدار دشمن على را. سپس فرمود: دوست على را دوست بدار اگر چه کشنده پدرت و پسرت باشد و دشمن على را دشمن بدار، اگر چه پدرت و پسرت باشد.([19])