حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 13:51
کسب کمالات معنوى
شیخ محمّدصادق، در شهرهاى کربلا، نجف و سامرا، در کنار تحصیل علوم دینى، به تهذیب و کسب کمالات معنوى پرداخت. وى حضور عالمان اخلاق و عارفان الاهى را مغتنم شمرد و در سایه عنایات آنان، نفس خود را به زیور فضایل و زیبایى هاى معنوى، آراست. وى عبادت خالصانه و عارفانه پروردگار، توسل به معصومین(علیهم السلام)، ارتباط مستمر با سالکان و عارفان و شناخت صحیح، نسبت به توحید و معاد را از شیوه هاى سیر خود به سوى کمال واقعى قرار داد و ثمرات این مجاهدت را با جان خود لمس نمود. خودش در این مورد مى گوید:
«اتّفاقاتى که در ایّام توقف (من) در کربلاى معلاّ و نجف اشرف، کاظمین و سامرا برایم رخ داده گفتنى و نوشتنى نیست. از آن جمله: روز غدیر خم در خدمت امیرالمؤمنین(علیه السلام)، عالم ارواح و برزخ و آخرت، در روز روشن براى من منکشف شد. ارواح مقدسین و صالحان براى من مجسم شدند که تفصیلش نوشتنى نیست. مکرّر حضرت خاتم الانبیاء(صلى الله علیه وآله)، حضرت (امام) صادق و سایر ائمه طاهرین(علیهم السلام) را در عالم رؤیا دیدم و از ارواح مقدّس آنان استفاده و استفاضه نمودم. از آن جمله بیست و شش مسأله در اصول و فروع ]که[ براى من (ایجاد) مشکل (کرده) بود و ]هر چه از [عالمان ]سؤال مى کردم جوابى[ بیان نمى کردند تا قلب من ساکت شود و از اضطراب بیرون آید، کشف آن ها را از خدا خواستم و متوسّل به روح خاتم الانبیاء شدم تا این که شبى از شب ها، حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) با حضرت (امام) صادق(علیه السلام) به خواب من آمدند و کشف آن مسایل را از حضرت رسول (اکرم)(صلى الله علیه وآله)خواستم. حضرت رسول (اکرم)(صلى الله علیه وآله) به حضرت (امام) صادق(علیه السلام)فرمودند: اى فرزند! شما جواب بگویید و آن جناب مسایل را براى من کشف فرمودند.»([13])