حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
مرجعیّت
فقدان هر دانشمند صالح، ضایعه و مصیبتى بس عمیق و سهمگین است و فقط جایگزین شدن فقیه یا فقیهانى وارسته و شایسته، مى تواند موجب جبران و ترمیم آن ضایعه گرددچنان که امام صادق(علیه السلام) مى فرماید:
«اذا مات المؤمن الفقیه ثُلِّمَ فى الاسلام ثُلْمَةٌ لایسدّها شئ[29] هرگاه مؤمن دانشمندى بمیرد، چنان رخنه اى در اسلام ایجاد شود که هیچ چیز جاى آن را پر نکند».
به راستى شاگردان زبده و پرهیزکار مراجع، همان کانون هاى امیدى هستند که وجود پربرکت آنان، دل هر سوگوارى را تسلاّ داده، دیدگان نگران جامعه دینى را روشنایى مى بخشد.
حوزه هاى علمیّه و مردم متدیّن، پس از بررسى و تحقیق، با تقاضاهاى مکرّر، از آیت الله حاج شیخ لطف الله صافى درخواست کردند تا مرجعیّت و زعامت جامعه تشیّع را عهده دار شودبه ویژه آن که وى از شاگردان برجسته مراجع گذشته و از نویسندگان دردآشنا و دوراندیش جهان اسلام مى باشد.
وى نیز با پذیرش درخواست حوزه ها و اقشار مختلف، از نیمه دوم سال 1372ش. رساله عملیّه خود را به زیور طبع آراست و در کوتاه مدّت، مورد توجّه مراکز علمى و شیعیان ایران و جهان قرار گرفت.