حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
شاگردان
شاگردان زیادى نزد او زانوى ادب بر زمین زدند و از محضرش استفاده کردند. اسامى تعدادى از مشهورترین آنها چنین است:
1 - شیخ عیسى اهرى2 - شیخ محمدحسین انزابى3 - میرزا حمزه ابوترابى4 - میرزا عبدالله کامران5 - میرزا على نورى6 - میرزا عمران على زاده7 - میرزا محسن کوچه باغى8 - میرزا محمود انصارى و...
محفل علمى
آیت الله مجتهدى، صبح ها پس از اداى فریضه روح بخش نماز صبح، براى طلاب درس مى گفت. بعد از درس آن گاه که انبوه شاگردانش به دور او حلقه مى زدند، او با حوصله به پرسشهاى آنان پاسخ مى گفت. سالهاى سال بود که صبح هاى جمعه مجلس تفسیر دایر کرده و در پایان خطبه اى از نهج البلاغه را انتخاب مى کرد و به توضیح نکات مهم آن مى پرداخت. او این جلسات مهم علمى را با وعظ درهم مى آمیخت و نتیجه گیرى اخلاقى مى نمود.
عصرهاى سه شنبه نیز مجلسى از نوع دیگر منعقد مى کرد و عده اى از تحصیل کرده هاى فاضل را جمع مى کرد و براى آنان موضوعات تاریخى و ادبى را تبیین مى ساخت. افرادى که در این جلسه حاضر مى شدند، اکثراً از بزرگان علم و ادب بودنداز آن جمله مى توان به افراد زیر اشاره کرد,
1 - میرزا على اکبر اهرى که عمر هفتاد ساله خود را در ادبیات عربى غور کرده بود.
2 - حاج محمد نخجوانى و برادرش حاج حسین نخجوانى.
3 - میرزا حسن خان فروغ.
4 - مهدى روشن ضمیر: وى ادیبى فاضل و از معلمان با ذوق تبریز بود.
5 - على اصغر مدرس.
6 - سید حسن قاضى طباطبایى.
7 - آقاى ابوالفتحى و دیگران...[7]