حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
13 مهر 1394, 15:28
منزلت علمى
استاد شانه چى، پس از سى سال تلاش در مسیر دانش، به منزلت والاى علمى نایل گردید و خود یکى از اساتید حوزه علمیه مشهد شد. وى در حوزه علمیه مشهد که مدیریت و ریاست آن با آیت الله میلانى بود، یکى از افراد مورد توجه آیت الله میلانى قرار گرفت و در ادبیات، فقه و اصول به تدریس مشغول شد و در سال 1337ش. با تأسیس دانشکده الهیات ـ که در تأسیس و شکل گیرى آن از استاد نیز دعوت شده بود ـ علاوه بر تدریس علوم دینى براى طلاب، در دانشکده نیز براى دانشجویان رشته الهیات، سالیان متمادى به تدریس حدیث و درایه پرداخت. او مى گوید:
«در سال 1337ش. دانشکده الهیات در مشهد افتتاح شد مرحوم دکتر فیاض که جزو فضلاى اسبق حوزه علمیه مشهد و در ادبیات فارسى و عربى صاحب نظر و کم نظیر بود، براى این مهم مأموریت یافت. ایشان شنیده بودند که مى شود از بعضى مدرسین حوزه براى به راه انداختن دانشکده استفاده کرد، به دنبال این فکر به سراغ بنده و چند نفر از دوستانمان آمدند و براى تدریس در دانشکده دعوت کردند. این جانب با مشورت از بعضى اساتیدمان و امر فتواى صریح مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینى، به لزوم مشارکت و دست اندکار بودن در این سنگر علمى، عهده دار تدریس فقه در دانشکده مزبور شدم که تا به حال نیز این کار ادامه دارد...»([1])
استاد در دانشگاه علاوه بر فقه، علوم حدیث، تاریخ اسلام و تاریخ ادیان را نیز تدریس کرد که مجموعه درس هاى ایشان در «علم الحدیث» بعدها به صورت کتابى ارزشمند چاپ گردیده و در حوزه علمیه نیز مورد استفاده طلاب قرارگرفت.