حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
میرزا محمدعلى کشمیرى:
«از بزرگان متکلمین و فضلاى متبحر و اعاظم حکماء و از مشایخ علامه آخوند ملا محمدباقر مجلسى بود کما فى کتب الرجال در اجازه ى شیخ یوسف بحرانى به تقریب ذکر جمعى از فضلاى کرام که مولانا مجلسى از ایشان روایت داشت مذکور است که از آن جمله عالم علامه میرزا رفیع الدین نائینى است که از شیخ بهایى و ملاعبدالله شوشترى روایت داشت. ]وى[ از سادات طباطبا و فاضلى فقیه و افضل مجتهدین عصر خویش به شمار مى رفت...
]در ادامه از قول یکى از شاگردان میرزا رفیعا یعنى محمد مهدى بن سید محمدرضا مشهدىمتذکر مى گردد [«چون در زمان غیبت امام(علیه السلام)بر هر مکلف لازم است که در صورت تعذر اجتهاد خود در تحقیق احکام فقه بر فتاواى مجتهد حىّ عادل عمل کند لهذا من به جهت تحصیل مسایل ضرورى عبادات و تحقیق این معنا که افضل علماى عصر کیست که تقلید او توان نمود در مشهد مقدس و دارالسلطنه اصفهان و دارالفضل شیراز و مکه معظّمه و مدینه مشرفه به خدمت عالى حضرت سیادت و نقایت منقبت افادت و افاضت مرتبت قطب سپهر معرفت و حقیقت مرکز دایرهى شریعت و طریقت مشیّد اساس شریعت ممهّد قوانین حقیقت زبدهى اولاد مصطفوى خلاصه احفاد مرتضوى افضل الفضلاء اعلم العلماء میرزا رفیع الدین محمد الحسنى الطباطبایى که بسیارى از فضلاى عصر اذعان فضیلت و اعلمیت و جامعیت او نموده اند، مشرف شدم و التماس درس و استدعاى مسایل ضرورى عبادات به طریق سوال عرض نمودم، توجه فرموده بر سوال من عنایت نمود...»[36]