حدیث: امام علي عليه السلام فرمودند : إذا رَأيتَ عالِما فَکُن لَهُ خادِما ؛ هرگاه دانشمندى ديدى، به او خدمت کن. ( غررالحکم ح ۴۰۴۴ ) حدیث: امام علي (عليه السلام) فرمودند: النَّظرُ إلي العَالِم أحبُّ إلَي الله مِن اعتکافِ سَنَهٍ فِي البَيت الحَرام؛ نگاه کردن به عالم و دانشمند نزد خداوند، از يک سال اعتکاف در کعبه برتر است. ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: إنّ علِیّا کانَ عالِما والعلمُ یُتوارَثُ ، ولَن یَهْلِکَ عالِمٌ إلّا بَقِیَ مِن بَعدِهِ مَن یَعلَمُ عِلمَهُ أو ما شاءَ اللّهُ ؛(امام) على عليه السلام عالم بود، و علم ، ارث برده مىشود. هرگز عالمى نمى ميرد مگر آن که پس از او کسى مى ماند که علم او يا آنچه را خدا خواهد، بداند. ( الکافي : ۱ / ۲۲۱ / ۱ ) ) حدیث: امام جواد عليه السلام فرمودند: العلماء غرباء لکثرة الجهال؛ عالمان، به سبب زيادي جاهلان، غريب اند. ( مسند الامام الجواد، ص ۲۴۷ ) ) حدیث: امام صادق عليه السلام فرمودند: اِذا کانَ یَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَیْنَ یَدَىِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِکَ لَهُمْ؛ هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آنگاه که در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى شود : «به سوى بهشت حرکت کن» و به عالم گفته مىشود : « بايست و مردم را به خاطر آنکه نيکو ادبشان نمودى ، شفاعت کن ». ( علل الشرايع، ج ۲، ص ۳۹۴، ح ۱۱ ) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: العلماء مصابيح الارض، و خلفاء الانبياء، و ورتني و ورثه الانبياء. علما چراغهاي زمين اند و جانشينان پيامبران و وارثان من و پيامبران هستند. ( کنز العمال/ ۲۸۶۷۷٫) ) حدیث: رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: موت العالم ثلمه في الاسلام لا تسد ما اختلف الليل و النهار در گذشت عالم، رخنه اي است در اسلام که تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را جبران نمي کند. ( کنزالعمال/ ج ۲۸۷۶۰٫ )
14 مهر 1394, 11:47
ابن ندیم بغدادى(297ـ 385ق) مى گوید:
«اسماعیل بن على بن نوبخت ـ ابوسهل ـ از برجسته ترین و مشهورترین عالمان شیعى در عصر ما است. او مردى فاضل، دانشمند و متکلم است که دهها نفر از دانش طلبان و شیفتگان علم کلام از مکتب او کسب فیض مى کنند.»[8]
«اسماعیل بن على استاد سرآمد دانشمندان کلامى و پیشواى شیعیان بغداد و مایه فخر و سرفرازى خاندان نوبختیان و رئیس و شخص اوّل این طائفه است.»[9]
ابوسهل انسان بلند مرتبه اى بود که منشأ خدمات چشمگیرى گردید. او با استوار ساختن مبانى اعتقادى مذهب امامیه اثنى عشرى و تشکیل جلسه ى مناظره و گفت و گوهاى علمى با مخالفان و دفاع منطقى از باورهاى شیعى و زدودن شبهات بى اساس مخالفان مذهب تشیع، خدمت ارزشمندى به جهان تشیع انجام داد.[10]
براى شناخت بیشتر این دانشور فرزانه به دیدگاه ذهبى، یکى از دانشمندان معروف اهل سنت توجه مى کنیم.
«ابوسهل نوبختى بى تردید یکى از برجسته ترین پیشوایان کامل و مدافع سرسخت مذهب امامیه و از بزرگان مولّفان این طائفه است»[11]
«ابوسهل نوبختى از سران دانش کلام شیعه است. او در این دانش آثار و تألیفات فراوانى دارد، افزون بر این نویسنده بلیغ، ادیبى توانمند، شاعرى برجسته و محدثى عالى مقام است.»[12]